انفجار بمب منافقین، میدان امام‎‌‎خمینی تهران را به خاک و خون کشید

ساعت ۸و ۳۰دقیقه شامگاه ۹مهر ۱۳۶۱ضلع شرقی میدان توپخانه در تقاطع با خیابان ناصرخسرو یکباره با صدای مهیبی در کسری از ثانیه زیر و رو شد؛ انفجار بمب افرادی که در آن ساعت آنجا بودند را به شهادت رساند یا مجروح کرد و ماشین‎‌‎ها و ساختمان‎‌‎های زیادی را ویران کرد. این یکی از بزرگ‎‌‎ترین و سنگین‎‌‎ترین عملیات‎‌‎های بمب‎‌‎گذاری در تهران بود که قلب پایتخت را لرزاند.

جنگ به دومین سال خود در جبهه‌های جنوب و غرب می‌رسید اما زندگی در شهرها جریان داشت و میدان امام‎‌‎خمینی یا همان توپخانه سابق تهران نیز مثل همیشه پر از رفت‎‌‎وآمد مردم و ماشین‎‌‎ها بود. هیچ‌کس به آن کامیون بزرگ که درست جلوی مسافرخانه‎‌‎ زیبا پارک، ایستاده بود توجهی نداشت؛ کامیونی که چاشنی انفجاری بمب جاساز شده در آن روی عقربه‎‌‎های ۸و ۳۰دقیقه تنظیم شده بود. کامیون درست در همان ساعت منفجر شد و صدای آن در همه شهر پیچید. مردم که آن زمان سابقه بمباران هوایی رژیم بعث را داشتند و پیش از هر انفجاری صدای آژیر خطر را می‌شنیدند و با قطع برق مواجه می‌شدند، ناباورانه در آسمان دنبال هواپیمای دشمن می‌گشتند؛ بی‌خبر از آنکه این انفجار، کار دشمن داخلی است. با این حال خبر خیلی زود به همه‌جا رسید. بمب‌گذاری منافقین در میدان کهنسال شهر گودالی به طول ۶متر و عمق ۳متر ایجاد کرده بود.
بررسی‎‌‎های بعدی کارشناسان نظامی نشان می‌داد که کامیون حامل حدود ۱۵۰کیلو تی‎‌‎ان‎‌‎تی بوده است. آخرین خبر پزشکی قانونی نیز این بود؛«۴۶‎‌‎نفر در این حادثه شهید و ۲۱۷نفر مجروح شدند». البته بعدها تعداد شهدا ۸۰ و تعداد مجروحین حدود ۸۰۰نفر نفر اعلام شد. در میان مجروحین و شهدا از کودک چند ماهه بود تا پیرمرد. بیشتر شهدا و مجروحان، مسافران شهرستانی بودند که در مسافرخانه‌های اطراف میدان توپخانه اقامت داشتند. هدف بمب‎‌‎گذاری ساختمان ۱۴طبقه مخابرات بود؛ ساختمانی که آسیب زیادی از این اتفاق ندید ولی ساختمان‎‌‎ها، ماشین‎‌‎ها و مردم آن دوروبر آسیب زیادی دیدند.
امام خمینی(ره) یک روز بعد از این فاجعه در پیامی به مردم ایران ضمن ابراز تسلیت، آن را جنایتی بزرگ خواندند؛«انفجار جنایت‌بار عظیمی که شب گذشته صدای مهیب آن را شنیدیم و حجم عظیم آن را در وسایل ارتباط جمعی خواهید دید و شنید، در جنوب شهر تهران در بین جماعت مظلومی که از طبقه مستضعف و مستمند تشکیل می‎‌‎شود اتفاق افتاد و صدها بیگناه و مظلوم را شهید و مجروح کرد. کودکان نورس را در آغوش مادران به هلاکت رساند و شرافت و انسانیت را به سوگ نشاند و چهره قبیح آمریکاییان منافق و منحرف را بیشتر ظاهر کرد. اینان انتقام شکست مفتضحانه خود را از مظلومان متعهد به اسلام جنوب شهری می‎‌‎گیرند و شکست خود را از چشم آنان می‎‌‎بینند. جنوب شهری‌های محروم و طبقه مظلوم در طول تاریخ با تعهد به ارزش‎‌‎های انسانی و اسلامی، بیشتر و مصمم‎‌‎تر در مقابل قدرت‌ها و وابستگان و دلباختگان به آنها بپاخاسته و می‎‌‎خیزند. و اینان هستند که با مشت گره کرده خود و حضور دائم در صحنه اسلام، قدرت‌ها را در هم می‎‌‎کوبند و طمعکاران را که به‎‌‎دنبال قدرت‎‌‎ها بودند، مأیوس نمودند. سربازان و سپاهیان و بسیجیان و سایر قوای مسلح امروز ما نیز در همین طایفه و طبقه هستند.»
بر اثر این انفجار، مسافرخانه زیبا پارک در میدان امام‎‌‎خمینی کاملا تخریب شد و ابتدای خیابان ناصرخسرو تا مدت‌ها بسته ماند. در این حادثه چند بنای تاریخی نیز ازجمله بخشی از خانه امام جمعه دچار آسیب شد. برای جبران بخشی از آسیب‌ها، هیأت وزیران ‎‌‎ در جلسه مورخ ۱۳۶۱٫۷٫۱۱ موافقت کرد که صندوق تأمین خسارات بدنی مبلغ ۵۰۰میلیون ریال به‎‌‎منظور تأمین‎‌‎خسارات ناشی از فاجعه بمب‎‌‎گذاری مورخ ۱۳۶۱٫۷٫۹در خیابان ناصرخسرو اختصاص دهد تا زیرنظر نماینده نخست‎‌‎وزیر به مصرف برسد.